Vorige week is Wim van den Nobelen geïnterviewd door Bas van de Haterd.
Deze professionele bemoeial, zoals hij zichzelf omschrijft, wordt gezien als een autoriteit op het gebied van Recruitment. Hij schrijft niet alleen bestsellers, portfolio, maar ook veel gelezen blogs op gerenommeerde sites als Marketingfacts en RecTec. De reden van het interview is de unieke merkbelofte/beloningsmodel die Strictly People hanteert, namelijk het Nobelisme. Natuurlijk willen wij dit artikel graag onder de aandacht brengen, vandaar deze mailing. Hieronder het hele artikel, wil je het orgineel zien op de site van Marketingfacts, klik dan hier.
Uniek beloningsmodel W&S bureau
Recentelijk schreef ik op RecTec (mijn blog over de recruitment en arbeidsmarktcommunicatiebrance) een artikel over het beloningsmodel van W&S bureaus. Ik schreef hier onder andere in dat het ‘waardebepaling achteraf’ model ideaal zou zijn voor deze branche, maar ik niet geloofde dat het zou werken of er zou komen. Waarom? Omdat bedrijven de waarde niet kunnen inschatten van een werknemer en bureaus het niet durven. Ik zat fout! Waarom? Omdat dit al wordt toegepast. Strictly People, het W&S bureau (detachering doen ze ook) van Wim van den Nobelen en Toine Rullens, past namelijk Nobelisme toe. Een variant op ‘waardebepaling achteraf’. Dat vraagt uiteraard om een interview en uitleg over de werkwijze. Omdat wij ons bij Marketingfacts ook veel bezig houden met nieuwe businessmodellen leek me die ook interessant om hier naar te kijken (en na te denken over de vraag: werkt dit ook voor media- of reclamebureaus)?
Wat is Nobelisme?
Kort samengevat is Nobelisme een variant op Martijn Aslanders ‘waardebepaling achteraf’ model. Het mag achteraf, maar het hoeft niet. Je mag als bedrijf dus pas na de plaatsing bepalen wat je betaald en er zijn geen minimum fees. Je mag ook vooraf bepalen wat je gaat betalen. Je mag ook bepalen hoe je gaat betalen. Alle constructies en vormen zijn toegestaan. Je mag een contract opstellen, dat hoeft niet. Het enige wat in ieder geval niet gebeurt is dat Strictly People het voor je opstelt (wel ondertekend als je dat wilt). Er zijn geen algemene voorwaarden, er is geen minimum fee.
Dus gratis?
Dus heel veel bedrijven maken daar misbruik van? Het antwoord is nee. In de anderhalf jaar dat men dit nu toepast is Wim nog geen één keer nat gegaan. Het is de meest gestelde vraag in een gesprek, de wedervraag is altijd: zou jij er dan misbruik van maken? Nee, natuurlijk niet. Hierbij hanteert men natuurlijk wel het adagium, net als Martijn Aslander, als je mijn dienstverlening niets (of heel weinig) waard vind, dan kan dat, maar slechts één keer natuurlijk. Immers, je bepaald de waarde, als die heel laag is voor je, hoef je me geen tweede keer te vragen.
De modellen
In de praktijk blijkt dat men heel veel verschillende betalingsmodellen heeft. Soms een deel bij de start, sommigen willen na de proeftijd betalen, sommige deels na een jaar, noem het maar op. Iedereen heeft daar een andere kijk op, zo blijkt, en alles is mogelijk. De klant bepaald hoeveel hij wanneer betaald.
Hoeveel verdient het?
Dan zal het bedrag wel veel lager liggen dan het marktgemiddelde toch? Immers, men vind W&S altijd erg duur, de klant betaald nu zelf het bedrag, dus hij zal wel niets verdienen. Het laatste jaar was de gemiddelde fee 18% van het jaarsalaris. Nu zal Wim geen uitspraken doen over concurrenten, maar als ik mijn oor te luisteren leg is dit boven het marktgemiddelde.
Media- en reclamebureaus?
De vraag is natuurlijk: zou dit ook toepasbaar zijn voor de ‘marketing branche’? De media en reclamebureaus? Ik had dus niet verwacht dat het zou kunnen bij de W&S, dus ik ben nu geneigd om ja te zeggen. Wat het volgens mij met name zal bewerkstelligen is dat bureaus veel meer om hun klanten, al hun klanten, zullen geven. Ik heb het de laatste jaren nog al eens meegemaakt dat de interesse van een bureau (ook webbouwers overigens) wegvalt als de contracten getekend zijn. Of als iets een wat langer traject is, de bedoeling van een langdurige samenwerking, dat die verslapt na het eerste deelproject. Dat zou je hiermee ondervangen. Ook zet je de bureaus hiermee op een veel pro actievere rol. Ja, ze adviseren allemaal wel, maar laten we eerlijk zijn, uiteindelijk voeren ze uit wat de klant wil ongeacht of ze er achter staan. De middelmatigeheid spat van de meeste campagnes af, toch? Als je veel meer beloond wordt op het effect en op de waarde die je toevoegt zullen bureaus ook scherper hun klanten selecteren en meer de kwaliteit willen waarborgen in plaats van het huidige ‘och, we kunnen de uren toch wel schrijven’ praktijken. Ik ben benieuwd, zijn er al bureaus die met (een vorm van) waardebepaling achteraf of Nobelisme werken?
Klik hier voor het hele interview van nog geen drie minuten, met Wim over dit in mijn optiek fan-tas-tische model. Ik vind het leuk als mensen bewijze dat ik er naast zit, het kan dus wel.
Bas van de Haterd |
